ZABYTKI W HISZPANII

BAZYLIKA SAGRADA FAMILIA (Świątynia pokutna)

Prace nad ukończeniem bazyliki trwają do dnia dzisiejszego. Rozpoczynający budowę pierwszy architekt zaprojektował budynek w stylu neogotyckim, ale po jego śmierci prace były kontynuowane przez Gaudiego, który zachował pierwotny projekt dzieła, chociaż szybko pozostawił ślad swego stylu i sposobu pracy. Zdołał ukończyć jedynie kaplicę Świętego Jana, kryptę oraz fasadę Narodzenia Pańskiego. Na fasadach oraz na całej zewnętrznej części świątyni widoczne są liczne elementy dekoracyjne w jaskrawych kolorach. Na fasadzie Męki Pańskiej zawarto szyfrogram.

ALHAMBRA

Alhambra to piękny zespół pałacowo-ogrodowy. Otoczone bujnymi drzewami aleje zapewniają przyjemny cień i chłód, spotęgowany obfitością wód płynących w ogrodowych strumieniach.

Stanowiła ona największy ośrodek polityczny i arystokratyczny na muzułmańskim zachodzie. Oprócz budynków Nasrydów, służących za mieszkanie królom i ich służbie, na terenie pałacu znajduje się szereg urzekających pięknem prostokątnych dziedzińców oraz liczne fontanny. Najstarszym z zabudowań jest Alkazaba. Jedną z najważniejszych konstrukcji stanowi Torre de la Vela (Wieża Czuwania), z której rozpościera się jeden z najwspanialszych widoków na Alhambrę. Patio de los Leones, którego nazwa odnosi się do lwów tworzących fontannę, jest jednym z najpiękniejszych dziedzińców zespołu pałacowego.

WIELKI MECZET W KORDOBIE

Wielki Meczet w Kordobie prezentuje mieszankę nakładających się na siebie kolejno stylów architektonicznych na przestrzeni dziewięciu wieków trwania jego wznoszenia i przebudowy.

Wielki Meczet w Kordobie, położony w samym sercu historycznego centrum miasta, jest jednym z najpiękniejszych przykładów sztuki muzułmańskiej w Hiszpanii. Budowę świątyni na miejscu dawnego kościoła wizygockiego pod wezwaniem św. Wincentego w roku 785 zlecił muzułmański emir Abd ar-Rahman I. W następnych wiekach meczet był wielokrotnie rozbudowywany. Z polecenia Abd ar-Rahmana III wzniesiono nowy minaret, natomiast w roku 961 za panowania Al-Hakama II powiększono powierzchnię zabudowy budynku i ozdobiono mihrab. Ostatniej przebudowy dokonał Almanzor w roku 987. W efekcie uzyskano wnętrze przypominające przepiękny labirynt kolumn z dwukondygnacyjnymi arkadami i łukiem podkowiastym. W roku 1523, po zajęciu przez chrześcijan, wewnątrz meczetu zbudowano katedrę, w której na szczególną uwagę zasługują ołtarz główny, ołtarz barokowy oraz mahoniowe stalle chóru. Mihrab jest jednym z najważniejszych w świecie muzułmańskim i stanowi najbardziej podniosłą część meczetu. Wystrój wykonano z bizantyjskich mozaik i rzeźbionego marmuru. Wejście do niego prowadzi przez Dziedziniec Drzewek Pomarańczowych.

KATEDRA W SANTIAGO DE COMPOSTELA

Katedra w Santiago stanowi ostateczny cel wędrówki pielgrzymów, a jej wzniosłość w pełni zasługuje na to miano. Jest to kluczowe dzieło sztuki romańskiej, jednak zbiegają się w nim liczne style architektoniczne.

Budowę katedry rozpoczęto w roku 1075 za panowania Alfonsa VI, a jej orędownikiem był biskup Diego Peláez. Prace były prowadzone pod okiem mistrza Estebana na pozostałościach dawnych świątyń wzniesionych ku czci świętego. Została zbudowana jako obiekt trzynawowy na planie krzyża łacińskiego, zajmując powierzchnię około 8300 metrów kwadratowych. Liczne rozbudowy przyczyniły się do wzbogacenia budynku różnymi stylami architektonicznymi (romański, gotycki, barokowy, plateresco i neoklasyczny). Główne wejście stanowi Pórtico de la Gloria (Portal Chwały). Został zbudowany przez Mistrza Mateo w roku 1188 i przedstawia dwieście postaci nawiązujących do Apokalipsy. Postać Jakuba Większego Apostoła umieszczona w portyku na trumeau wydaję się witać pielgrzymów. Autorem fasady katedry od strony placu Obradoiro jest Fernando de Casas y Novoa, który wykonał dzieło uznawane za jedno ze szczytowych osiągnięć hiszpańskiego baroku. Ołtarz główny także reprezentuje styl barokowy. Bezpośrednio pod nim znajduje się krypta Jakuba Większego Apostoła.